Lokale politiek leeft niet, constateert Bijl. En de tragiek is dat raadsleden daar zelf niet zo heel veel aan kunnen doen. “Raadsleden zijn zonder uitzondering onderbetaald en overbelast. Ga dus alsjeblieft niet van ze vragen om ook nog eens de democratie te vernieuwen. Of je biedt boter bij de vis. Als je van raadsleden meer verwacht, zorg dan ook dat ze fatsoenlijk voorzien worden, niet alleen in geld maar ook in middelen: personele ondersteuning, facilitaire voorzieningen, et cetera.”
Professionalisering van het raadslidmaatschap kortom. “Het zijn van volksvertegenwoordiger is een ambt, waar specifieke vaardigheden en kwaliteiten voor nodig zijn. In een van mijn boeken schrijf ik: dat we een lekenbestuur hebben wil niet zeggen dat het door amateurs moet worden uitgevoerd. En dat is wel een beetje wat er nu gebeurt. Raadsleden worden veel te veel aan hun lot overgelaten.”
Dat heeft ook met onderschatting te maken, denkt hij. “Het ministerie van Binnenlandse Zaken hanteert een staatje met het aantal benodigde uren voor raadswerk per gemeente. Mijn voorstel zou zijn: neem dat staatje en vermenigvuldig alles met twee. Dan kom je enigszins in de buurt van de werkelijkheid. Het lijkt erop alsof we niet in de democratie willen investeren. De raadszaal mag vooral niet te duur zijn, op de griffie kan wel bezuinigd worden en een heisessie is al helemaal uit den boze omdat dat geld naar de samenleving moet gaan. Vergeten wordt dat een gemeenteraad die in zichzelf investeert, uiteindelijk ook geld oplevert. Als de besluitvorming beter wordt, kost dat de samenleving minder geld.”
